In een recent onderzoek hebben wetenschappers buitengewone details ontdekt over de laatste uren van het leven van een krokodil die door de oude Egyptenaren werd gemummificeerd.
Via een CT-scan konden Lidija McKnight van de Universiteit van Manchester, Engeland, en haar collega’s bepalen hoe het dier stierf en hoe het lichaam na de dood werd behandeld.
In een artikel op de website The Conversation legde McKnight uit dat de meeste dierenmummies werden gemaakt als offers of votiefgeschenken aan de goden.
Krokodillen werden geassocieerd met Sobek, Heer van de Nijl en de god wiens aanwezigheid de jaarlijkse overstroming van de Nijl aangaf, die water en voedingsrijk slib aan hun landbouwgrond leverde.
“Krokodillen werden in grote aantallen gemummificeerd als offers aan Sobek. Ze werden als talismannen door heel faraonisch Egypte gebruikt om het kwaad af te weren, door ofwel krokodillenhuiden als kleding te dragen, of een krokodil boven de deuren van huizen op te hangen,” vertelde de onderzoeker in het artikel.
De meeste krokodillenmummies zijn echter van kleine dieren, wat suggereert dat de Egyptenaren de middelen hadden om krokodillen te laten uitkomen en de jongen in leven te houden tot ze nodig waren.
“Archeologisch bewijs ondersteunt deze theorie, met de ontdekking van gebieden die gewijd waren aan het uitbroeden van eieren en het grootbrengen van jongen. Sommige werden vertroeteld als cultdieren en stierven een natuurlijke dood.”
De gemummificeerde krokodil die in het onderzoek werd geanalyseerd, maakt deel uit van de collectie van het Birmingham Museum and Art Gallery in het Verenigd Koninkrijk en is 2,23 meter lang. De beeldvormingstechnieken stellen onderzoekers in staat om oude artefacten te bestuderen zonder ze te vernietigen.
Door middel van röntgenfoto’s en CT-scans ontdekten de wetenschappers dat het spijsverteringskanaal van het dier vol zat met kleine stenen, bekend als “gastrolieten”. Krokodillen slikken vaak kleine stenen in om hen te helpen voedsel te verteren en hun drijfvermogen te reguleren.
De gastrolieten suggereren dat de balsemers geen evisceratie uitvoerden, het proces waarbij de inwendige organen worden verwijderd om ontbinding te vertragen. Tussen de stenen lieten de beelden ook de aanwezigheid van een metalen haak en een vis zien, volgens McKnight.
Daarom suggereert het onderzoek dat grote gemummificeerde krokodillen in het wild werden gevangen met behulp van haken die waren voorzien van aasvissen. “Moderne technologie helpt ons steeds meer te leren over ons oude verleden. Ik kan alleen maar bedenken welke geheimen technologie in de toekomst nog meer zou kunnen onthullen,” voegde ze eraan toe.
Deze inhoud is gemaakt met hulp van AI en beoordeeld door de redactie.
